Το Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων (ελληνιστική Κοινή Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων, λατ. Oratio ad adolescentes de legendis libris Gentilium), δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση «Προς τους εφήβους, για το πώς θα μπορούσαν να αντλήσουν όφελος από την κλασική ελληνική γραμματεία», είναι κείμενο και λόγος γραμμένος από τον Μέγα Βασίλειο. Κατά τον καθηγητή της Πατρολογίας Στυλιανό Παπαδόπουλο, γράφηκε μάλλον ανάμεσα στα έτη 359 καί 362, όταν ο Βασίλειος ασκήτευε στα «Άννησα καί στο ασκητήριο του Πόντου, όπου δεχόταν καί νουθετούσε νέους». Αντιθέτως, κατά τον θεολόγο Ιωάννη Σιδηρά συγγράφηκε το 363 ή το 364, δηλαδή μετά την έκδοση του διατάγματος του Αυτοκράτορα Ιουλιανού με το οποίο απαγορευόταν στους Χριστιανούς δασκάλους να διδάσκουν την κλασική αρχαι