Danube Banovina

Banowina dunajska (serb./chorw. Дунавска бановина/Dunavska banovina) – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929–1941. Obejmowała tereny dzisiejszej Serbii (Wojwodinę i północną część Serbii Centralnej) oraz skrawki Chorwacji (Baranję i środkowy Srem). Z banowiny Dunaju wyłączono stołeczny Belgrad z przyległymi miastami (dziś dzielnicami) Zemun i Pančevo, które tworzyły oddzielną jednostkę administracyjną – zarząd miasta Belgradu (dlatego siedzibą bana został Nowy Sad). Nazwa utworzona od rzeki Dunaj. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 58,4% prawosławnych, 32,5% katolików, 7,0% ewangelików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Dunaju włączono do niej dystrykty Ilok i Šid (1.141 km²). Po upadku Jugosławii w 1941 pod

Danube Banovina

Banowina dunajska (serb./chorw. Дунавска бановина/Dunavska banovina) – jednostka podziału terytorialnego Królestwa Jugosławii w latach 1929–1941. Obejmowała tereny dzisiejszej Serbii (Wojwodinę i północną część Serbii Centralnej) oraz skrawki Chorwacji (Baranję i środkowy Srem). Z banowiny Dunaju wyłączono stołeczny Belgrad z przyległymi miastami (dziś dzielnicami) Zemun i Pančevo, które tworzyły oddzielną jednostkę administracyjną – zarząd miasta Belgradu (dlatego siedzibą bana został Nowy Sad). Nazwa utworzona od rzeki Dunaj. Według danych spisu powszechnego z 1931 ludność liczyła 58,4% prawosławnych, 32,5% katolików, 7,0% ewangelików. Po utworzeniu autonomicznej Banowiny Chorwacji w 1939 z banowiny Dunaju włączono do niej dystrykty Ilok i Šid (1.141 km²). Po upadku Jugosławii w 1941 pod