Algemeen wordt aangenomen dat de Juten (Latijn Iuti, Iutæ, Oudnoords Jotar, Oudengels Yte, Eotas) een Germaans volk vertegenwoordigen uit het huidige Jutland (Latijn Iutum), een geografisch gebied dat zich ooit uitstrekte over het westen van Denemarken en een deel van de Noord-Friese kust. De Juten worden naast de Angelen en Saksen genoemd als een van de drie Germaanse stammen die vanaf de 5e eeuw de Noordzee overstaken en Groot-Brittannië binnenvielen, nadat het eiland door de Romeinen onverdedigd was achtergelaten, en in Engeland de oorspronkelijk Keltische bevolking absorbeerden, vernietigden of verdreven. Volgens de Angelsaksische monnik Beda (672-735) vestigden de Juten zich in het Koninkrijk Kent (Cantaware), Hampshire en op het eiland Wight. Een aantal toponiemen zouden getuigen van