Posttrybulacjonizm (od: post – „po”; tribulation – „ucisk”) – w eschatologii części kościołów protestanckich akceptujących , jest to jeden z dwóch głównych poglądów (obok dominującego pretrybulacjonizmu), które dotyczą losów Kościoła (ludzi zbawionych) w czasie . Choć jest to pogląd premillenarystyczny, nie rozdziela on jednak czasu porwania Kościoła od czasu powtórnego przyjścia Chrystusa, co czyni pretrybulacjonizm. Posttrybulacjonizm głosi, że ludzie zbawieni będą obecni na Ziemi w czasie wielkiego ucisku, a ich zabranie do nieba nastąpi dopiero w czasie powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa, po zakończeniu ucisku.