Sima Xiangru (179–117 p.n.e.), znany także jako Zhangqing – chiński poeta i eseista z czasów Zachodniej dynastii Han, której był pomniejszym urzędnikiem, najznakomitszy twórca ballad fu. Pochodził z Shu, czyli dzisiejszego Syczuanu. Początkowo pracował na dworze cesarza Jinga, ale ze względu na niechęć cesarza do poezji fu, przeniósł się na dwór króla Xianga z Liao, gdzie tworzyli też inni sławni poeci, jak Mei Cheng i Zou Yang. Po śmierci króla wrócił do Syczuanu, po drodze wikłając się w romans z młodą wdową, poetką Zhuo Wenjun. Ponieważ ojciec pani Zhuo odmówił poecie jej ręki, kochankowie uciekli do Chengdu, rodzinnego miasta Sima Xiangru. Musieli jednak wrócić do Lingqiongu (obecnie ), z którego pochodziła Zhuo, ze względu na brak środków do życia. Tam prowadzili winiarnię, wspierani