Autoetnografia jest formą autorefleksji i pisania w antropologii kulturowej, która skupia się na doświadczeniu badacza i łączy autobiograficzną opowieść z szerszymi kulturowymi, politycznymi i społecznymi znaczeniami i założeniami. Różni się od etnografii – rozumianej jako jakościowa metoda badań, opierającej się głównie na obserwacji uczestniczącej oraz wywiadach – tym, że autoetnografia kładzie nacisk na subiektywne doświadczenie pisarza, a nie na wierzenia czy zwyczaje innych ludzi. Jako forma autorefleksyjnego pisarstwa, autoetnografia jest także używana w studiach nad performatyką.