Lifeboat ethics (Nederlands: reddingsbootethiek) is een gedachte-experiment in de ethiek en milieufilosofie die door Garrett Hardin in 1974 werd uitgewerkt om de vraag hoe men een beperkt aantal grondstoffen moet verdelen te illustreren. Hardin stelt dat men zich een reddingsboot moet indenken waarop 50 mensen zitten met plaats voor tien extra mensen. De reddingsboot dobbert in een zee waarin nog talloze mensen zwemmen. Het dilemma dat Hardin hierbij opwerpt is of men (en hoeveel men van) de zwemmers aan boord moet laten.