De methode van Muller, bedacht door van de University of Illinois en naar hem genoemd, is een numerieke methode die algemeen bruikbaar is om de nulpunten van een analytische functie te bepalen. De methode wordt vooral gebruikt om de wortels van een veelterm te vinden, ook wanneer die complex zijn. De methode convergeert voor enkelvoudige wortels met een snelheid 1,84, dus net onder de kwadratische snelheid van de Newton-Raphsonmethode, en ze is weinig afhankelijk van de gekozen beginschattingen. Nadat een wortel van een veelterm bepaald is, kan hij, eventueel samen met zijn complex toegevoegde wortel, worden weggedeeld, de zogenaamde deflatie, waarna de volgende wortel bepaald kan worden, tot alle wortels gevonden zijn. Een alternatieve methode voor veeltermen is de methode van Bairstow.