Przegroda oczodołowa (łac. septum orbitale) – delikatna warstwa tkanki łącznej zbitej o utkaniu regularnym, rozpościerająca się pod m. okrężnym oka. Zaczyna się na kostnym brzegu oczodołu jako przedłużenie jego okostnej, po czym zstępuje na powierzchnię powieki, łącząc się z odpowiednią tarczką i (w wypadku powieki górnej) również powierzchowną część m. dźwigacza powieki górnej. Największą grubość osiąga po bokach, gdzie leży z przodu więzadła powiekowego bocznego i do tyłu od więzadła powiekowego przyśrodkowego wraz z woreczkiem łzowym. Troczek m. skośnego górnego znajduje się jeszcze głębiej. Przegrodę przeszywają liczne naczynia oraz nerwy: łzowe, nadbloczkowe, podbloczkowe i nadoczodołowe oraz wiązki włókien m. dźwigacza powieki górnej. Przegroda oczodołowa nie jest sztywną i nieruchom