De palm is een oude lengtemaat die afgeleid is van de breedte van de handpalm aan de binnenzijde (vier vingers). In de scheepvaart werd met behulp van deze maat de omvang van het masthout aangeduid. Zo sprak men bijvoorbeeld van een 'mast van 20 palm omtrek'. Men kende de kleine palm, die ongeveer 3 cm was, en de grote palm, die ongeveer 9,6 cm was. In het oude Rome was de palmus minor (of ¼ pes) gelijk aan circa 74 mm, de palmus major (¾ pes) aan circa 222 mm. In delen van Europa en het Middellandse Zeegebied was de palm vroeger gebaseerd op de lengte van de hand in plaats van de breedte.